Oversteek naar Jordanie

Vanmorgen vroeg uit de veren om op tijd te ontbijten. Nikky is de hele nacht ziek geweest (diarree) en is het er niet mee eens dat we weer moeten reizen. Ze kan het niet aan, zegt ze.
Van het hotel hebben we verschillende medicijnen gekregen om de maag en darmen weer onder controle te krijgen.

We nemen afscheid van het personeel in Dahab Paradise en stappen in onze minibus, die we delen met een Amerikaan. De chauffeur is een grapjas die ons de stuipen op het lijf probeert te jagen door te roepen dat we onderweg gaan naar Cairo. Ook de Amerikaan speelt het spel mee. Gelukkig blijven we nuchter en kunnen we er met zijn allen hartelijk om lachen.

We rijden met de minibus naar Taba, alwaar we de grens zullen oversteken naar Israel. Onderweg moeten we meerdere malen aan de kant voor een sanitaire noodstop.

Bij de grenscontrole met Israel begint de eerste ellende. We hebben 4 visazegels gekocht en deze op de visaformulieren geplakt. Echter de kinderen moeten op hetzelfde formulier als moeders worden ingevuld en ook de zegels moeten op dat formulier worden geplakt.
Na reeds eerder door de grenswacht te zijn teruggestuurd, wordt het Petra een beetje te veel van het goede. De grenswacht is dan ook een grote eikel. Hij wil haar weer terugsturen voor nieuwe visazegels. Uiteindelijk mag ze toch verder.

Bij de Bagagecontrole in Israel is Kees vervolgens aan de beurt. Zijn tas met fotoapparatuur wordt netjes, zonder commentaar, apart gezet. Vervolgens vraagt de beambte of alle spullen in de koffer zijn eigendom zijn. Daar Kees ook een zakje bedouinenkruiden in zijn tas heeft zitten vreest hij het ergste. Hij meldt dit dan ook direct, maar dit schijnt niet het probleem te zijn. Wij vermoeden dat het hier dan ook om explosieven gaat en de tas gaat nog 4 keer door de rontgenapparatuur voordat het sein veilig wordt gegeven. Blijkbaar werd de flitser aangezien voor een explosief.

In Israel nemen we een taxi naar de grens met Jordanie. De chauffeur is erg vriendelijk en vertelt in een half uur het nodige over Eilat. Je merkt wel de vijandigheid tussen de diverse landen.

Het te voet oversteken van de grens tussen Israel en Jordanie geeft een apart gevoel. In de 100 meter die we moeten oversteken zien we veel prikkeldraad en wachttorens.


In Jordanie worden we nog een keer of 3 gecontroleerd alvorens we met de taxi naar onze volgende bestemming kunnen doorreizen. Tijdens onze reis maakt de chauffeur regelmatig een stop om iets over het land te vertellen.


In Wadi Musa verblijven we in Hotel Valley Star Inn. Een kleinscahlig budgethotel met een vriendelijke uitstraling. Maar daarover morgen meer.