Bedouin Safari - een hele ervaring

Gisterenavond zijn we reeds 1 dag eerder dan gepland teruggekeerd van onze bedouinen safari. Petra had maagkrampen en de kinderen zaten er helemaal doorheen. Kees had nog graag een dag gebleven, maar samen uit samen thuis. Onderstaand een kort verslag van twee dagen bij de bedouinen familie.

Woensdagochtend worden we om 8 uur met een minibusje opgehaald voor vertrek naar de bedouinen familie bestaande uit Salim, zijn zwangere vrouw Sabre en de kinderen Seher (8), Sohara (6) en Sarwa (3). Tevens gaan de beide neven Mohammed en Mohammed mee als gids.
We starten in het dorp langs de autoweg richting Nuweiba.


De familie reist met de jeep daar Sabre zwanger is. De twee Mohammeds begeleiden ons op het eerste stuk richting de woestijn. De woestijn in de Sinai bestaat voor grote delen uit gebergte omgeven door woestijnzand. Na 2 uur te hebben doorgebracht op de kameel bereiken we ons eerste stopplaats. In de schaduw van een boom en wat opgehangen dekens wordt een picknickplaats gemaakt terwijl Renee speelt met de kinderen.



Nikky helpt Sabre ondertussen bij het voorbereiden van de maaltijd en het bakken van het traditionele bedouinen brood 'fiteer'.


Na de maaltijd volgt er een lange rustperiode omdat het smiddags te warm is om door te reizen. De bedouinen mannen gaan gezamenlijk een paar uur slapen terwijl de vrouwen en de kinderen opruimen en spelen.

Zodra het weer wat koeler is wordt alles weer ingepakt en reizen we verder naar onze overnachtingsplaats. Ook deze reis vervolgen we grotendeels per kameel. Nikky heeft behoorlijk last van pijn vanwege het zadel. Ze redt het uiteindelijk wel om het tot het einde van dag 1 vol te houden.


Terwijl het eten wordt klaar gemaakt krijgen we van Salim uitleg over het leven van de bedouinen. Onder andere verteld hij over de tabak die vrouwen roken. Deze is gemaakt van een soort waterplant. Nikky probeert dit onder het toeziend oog van de groep even uit, maar is er snel van genezen. De tabak is veel te sterk.


In de woestijn wordt het snel donker. Kees bouwt samen met Salim en Mohammed de tent voor de twee jonge dames op. Petra en Kees slapen vannacht onder de sterrenhemel.
Zodra het kamp volledig gereed is wordt het eten geserveerd op een grote platte schaal. Het eten is heerlijk en bestaat onder andere uit rijst, bonen, aardappelen, uien, tonijnen af en toe een korrel zand.
De nacht in de woestijn is schitterend. Nog nooit hebben we zoveel sterren gezien. Zodra de maan verschijnt wordt de woestijn verlicht.



'S ochtends breken we gezamenlijk het kamp op en trekken we verder. Het wordt vandaag een zware dag met veel klauterwerk. We beginnen onze tocht richting de coloured canyon. Hier verlaten de kamelen ons en gaan wij te voet verder. De coulored canyon stamt uit de tijd dat de sinai nog bedekt was door de oceaan. Door minerale zouten zijn de verschillende kleurlagen in de steenmassa ontstaan.





Na de canyon ontmoeten we de familie op onze eerste rustplaats voor vandaag. We nuttigen onze thee (shei) en genieten van het spel van de bedoeinen kinderen. Op blote voeten rennen ze over het door de zon verhitte gesteente. Salim geeft ons uitleg over verschillende kruiden die in de woestijn te vinden zijn. Wat voer is voor de kamelen en wat bijvoorbeeld medicijn is bij buikkrampen.

Na de korte pauze gaan Kees en Renee met Mohammed te voet door een canyon terwijl Petra en Nikky de weg per kameel vervolgen daar de trekking hun te veel moeite kost.
Onderweg komen renee en kees o.a. een slang tegen. De trekking is voor Renee behoorlijk zwaar.



Nadat de twee groepen zich weer hebben samengevoegd vervolgen we onze weg richting Ain Kuhdra, een oase die veel gebruikt werd door bedouinen en pelgrims op doorreis naar jordanie en jeruzalem. Hier wonen drie families die allen gerelateerd zijn aan Salim. Zijn oom Mohammed schenkt ons thee en vermaakt ons met verschillende dierengeluiden om zijn gebrekkige engels te verduidelijken.


De oase is ons rustpunt voor de veel te warme middag. Het is meer dan 40 graden in de woestijn. De dames zijn echt volledig uitgeput.
Oom Mohammed heeft voor ons een heerlijke lunch voorbereid bestaande uit bonenschotel, salade van verse groente en bedouinenbrood. Voor de dames is het extra aan 'vliegend vlees' het breekpunt van de tocht. Petra voelt zich niet lekker en Nikky en Renee willen niet meer.


Kees besluit samen met een van de neven Mohammed alsnog de tocht door de White Canyon te gaan maken. De dames vervolgen per kameel de tocht naar het eindpunt.
De White Canyon dankt zijn naam aan de witte rotswanden van zandsteen. Ook hier weer veel klauter- en klimwerk wat ook voor Kees in de warme zon behoorlijk zwaar blijkt.




Er wordt besloten om de tocht voortijdig af te breken. De dames trekken het niet meer en willen niet meer verder. We hebben respect voor de wijze waarop deze mensen op eenvoudige wijze hun leven invullen, alhoewel ook hier langzaam de techniek zijn intrede doet en de mobiele telefoon als primaire levensbehoefte is verworden.
We bedanken het gezin voor hun gastvrijheid en wensen Sabre veel geluk met de baby. Per Jeep worden we teruggebracht naar ons hotel in Dahab.